1. |
Παρωδία
03:32
|
|||
|
Πέσανε χιλιάδες γλάροι
στ’ αχαμνούλι μας τομάρι,
οι συμμάχοι Αμερικάνοι,
δεν αφήσανε λιμάνι.
Πήρανε βουνά και δάση
για τον Έχτο Στόλο βάση
(«διευκόλυνση» αιωνία,
έτσι λέγ’ η «συμφωνία»!)
Καθανείς τη φαμελιά του,
τα παιδιά και τα σκυλιά του.
Θα μασάνε ολημερίς
κι άμε διώχ’ τους, αν μπορείς.
Θα σ’ αρπάξουν απ’ τ’ αφτί
να σε διώξουν σένα αυτοί.
Θα σε μπαγλαρώσουν και
«Άι σιχτίρ, βαλκανικέ!»
Οι τροχοί τους θα σαρώνουν
κι ούτε σέντσι θα πλερώνουν.
Τώρα στων θεών το χώμα
με τα νύχια, με το στόμα
σκάψε για χιλιάδες πάτους
άλλες τόσες αποπάτους.
Σε λιγάκι θα μιλάς
Τέξας γλώσσα, αρχαία Ελλάς
και δε θα ρωτά κανείς
πού ’ναι η χώρα η ελληνίς.
Κι άμα ρίξουν πρώτες οι ΗΠΑ
όλη θα γενείς μια τρύπα!
|
||||
2. |
«Ελευθερίης φάος ιρόν…»
02:28
|
|||
|
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό
Καβάφης
—Πια δεν μπορώ! Θα φύγω φτερωτός
στον «ελεύθερον κόσμο του φωτός»!
Όχι Άφρικα κι Ασία! Καθημερνά
φωτιά κι ατσάλι ο Αθάνατος κερνά.
Θα γεννηθώ ξανά, όπως θέλω, κι όσο
μπορώ και θέλω εγώ θα μεγαλώσω!
(Ιδού στάδιον δόξης σου λαμπρόν,
αθάνατη λεξούλα του Καμπρόν!)
—Αν απεδώ σ’ αφήσουν κι αν εκεί
σε δεχτούνε, θ’ αλλάξεις φυλακή.
Ανάσα πουθενά του δουλευτή
που προσκυνά, ο φτωχός, να βολευτεί!
Χιλιάδες μίλια πέρα, αιώνες πίσω,
φτηνά το κρέας πουλιέται τ’ ανθρωπίσο!
Ξέν’ οι λαοί στον τόπο τους και δούλοι,
χωρίς πατρίδα, πάντα «οχτροί και μούλοι»!
Όπου να πας, ξένος και δούλος, κι όπου
σταθείς, θα χάνεις κάθε αξία τ’ ανθρώπου.
Αλλού να γεννηθείς κι αλλού να πας,
παντού θα σε χτυπούν, αν δε χτυπάς!
Πουθενά δε θα μείνεις. Κάθε λίγο
θα παίρνεις το δισάκι σου: «Θα φύγω!»
Οι αλυσίδες σου στο ’να το σακί,
στ’ άλλο ο τάφος σου — κι ώρα σου κακή!
Τί τα θέλεις φτερά και πλοία κι οδό;
Ο «ελεύθερός σου κόσμος» είν’ εδώ,
κόσμος θανάτου, απάτης και φαλλού!
Όλα τα ’χεις, γιατί να πας αλλού;
Αν ζητάς ανθρωπιά και δίκιο νόμο,
δεν είν’ εκεί που πας. Ν’ αλλάξεις δρόμο!
Νοέμβρης 1968
|
||||
3. |
||||
|
—Τα τίναξεν ο γάιδαρος του Κόλια, θλιβερόν!
—Καθόλου! Εσώθη! Δεν τον πιάνει ανάσταση νεκρών.
Άμα σονάρει ο Αρχάγγελος κι αναστηθούν οι δούλοι
και ξαναπέσουν μπρούμυτα στο αιώνιο μεροδούλι,
σε κάμπο και σε θάλασσα, σε φάμπρικα ή νταμάρι,
δε θα φορέσει, ξάπλ’ αυτός, ξανά του το σαμάρι.
|
||||
4. |
«Εθνική Παιδεία»
02:03
|
|||
|
Γανιάσατε, δασκάλοι, να ξεμάθω
να ’μαι εγώ, να στοχάζομαι, να θέλω—
ψέματα όλο ν’ ακούω, να λέω, να πράττω,
για ψέματα να ζω και να πεθαίνω.
Δεν μπόρεσε η σπουδή να με χαλάσει.
Αντέξανε σαρκίο, ψυχή και γνώση·
μα κάθε τόσο θάνατος να ξέρεις
ότ’ είσαι πάντα πουλημένο κρέας.
|
||||
5. |
Τύψες
02:29
|
|||
|
—Τρεχούμενα νερά και δέντρα αιώνια,
λουλούδια, μυρωδιές, κοτσύφια, αηδόνια!
Πίκρες, καημούς και πάθη ξεφορτώσου,
μείνε μονάχος με τον εαυτό σου!
—Ήρθα στον κήπο να καθίσω, λίγο
τον τύραννο εαυτό μου να ξεφύγω.
Με κυνηγάει αλύπητα, και μ’ ένα
τρυπάνι μού χτυπάει τα σπλάχνα εμένα.
Πού ’σαι, Κόλαση ανύπαρχτη, να ’ρθώ
να πέσω στη φωτιά σου να σωθώ!
|
||||
6. |
Η συμφωνία
03:07
|
|||
|
Μόλις ήρθε η «Συμφωνία»
κι άρχισε να σπα κρανία.
Αμερικανοί ματρόζοι,
γκάγκστερ όλοι και μαφιόζοι.
Με την προστασία των νόμων
δίκαιοι κατά παρανόμων!
γροθιά και με σουγιά
τρεις μαφιόζοι έναν ραγιά!
Άντροι αυτοί κι εμείς μπικίνι,
ξένοι εμείς και ντόπιοι εκείνοι.
Κι ο λαός; Του τα ’χει κόψει
της διχτατορίας η κόψη!
Ξεφωνάει πεσμένος χάμου:
«Σφάξε με ν’ αγιάσω, αγά μου!»
Στην αισχρή ετεροδικία
αντιτάξου, Αυτοδικία!
διώχ’ την ξένη ετούτη λέρα
κι αυτουνούς που τηνε φέρα’.
|
||||
7. |
Τρείς θάνατοι
02:54
|
|||
|
Ζηλεύω σου το θάρρος, Καρυωτάκη,
να σμπαραλιάσεις την τρανή καρδιά,
και την κακοτυχιά σου, Ολύμπιε Τάκη,
να σε πάρουν τα κύματα βαθιά.
Με πάει γελώντας ο Χάρος στα εκατό μου,
σιχάθηκα τον άχαρο εμαυτό μου.
Σπλαχνίσου με, καταραμένε Χάρε,
κι αν όχι εμέ, τη θύμησή μου πάρε.
Όσο τα περασμένα ανακαλώ,
τόσο δε βρίσκω τίποτα καλό.
Πόνοι, αρρώστιες, με κάναν μοιρασιά,
μα θα πάω μοναχά από σιχασιά.
|
||||
8. |
Ξεπεσμός
03:11
|
|||
|
—Το κορμί μ’ απαράτησε πριχού
το παρατήσει η ανάσα του φτωχού.
Μ’ απαράτησεν ό,τι αγαπητό,
στερνά κι εγώ τον ίδιο μου εαυτό.
Σαν πέθανα, μ’ αφήσαν τον παθό
να πάω μονάχος να παραχωθώ!
Γυμνός γεννιέσαι και γυμνός πεθαίνεις
στη λάσπη, το γιατί δεν το μαθαίνεις.
—Η ντροπή σου, χιλιόχρονε ραγιά,
κι από τα σίδερά σου πιο βαριά!
Γενιές κλαουρίζεις: «Αύριο θα φωτίσει
ήλιος διπλός την κατάμαυρη χτίση».
Αν λαχταράς τον ήλιο, ανασηκώσου
και με δαυλό άναψέ τονε δικό σου.
|
||||
If you like ΤΟ ΚΟΥTΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΥΡΑ, you may also like:
Thrax Punks
by ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC (Thrax Punks)
supported by 5 fans who also own “Κώστας Βάρναλης. Οργή Λαού.”
Το πάντρεμα της παραδοσιακής μουσικής με punk ειναι οτι καλύτερο!
go to album
A Chaos Of Flowers
by BIG|BRAVE
Leaning into the sparse, impressionistic sound of 2023's albu "Nature Morte," the Montreal metallurgists sound as heavy and radiant as ever.
go to album
The Seattle band work around the edges of shoegaze and dream pop with a rare sense of clarity and momentum.
go to album
Every Bird Ever [Album]
by Ilithios
The new record from Brooklyn indie group Ilithios is full of big-hearted songs with the hooks to match.
go to album
This Could Be Texas
by English Teacher
The UK upstarts' debut veers from sunny, psychedelic folk to bristling post-punk with reckless abandon without ever missing a beat.
go to album
Move To The Trees
by Winter McQuinn
Winter McQuinn mixes soft rock and psychedelic folk for a sound reminiscent of classic pop purveyors like Cut Worms and the Lemon Twigs.
go to album
The Canadian trio's knack for writing bangers plots a steady course through the maelstrom.
go to album
